معمولاً طلّاب جوانى كه خدمت آیت الله العظمی میرزا جواد تبریزی مى رسيدند، اين سؤال را مى پرسيدند كه: »آقا! بفرماييد چه كار كنيم كه كارهايمان مرضىّ ولى عصرعليه السلام باشد؟«
ج : مرحوم ميرزا قدس سره قبل از هر چيزى به ظاهر طلّاب نظر مى كرد. اگر مىديد كه لباس آنها مناسب طلبگى نيست يا موهايشان بلند است و يا فقط ته ريش دارند، با كمال محبت ابتدا به مشكل ظاهرى آنها مىپرداختند و مى فرمودند: »اول شكل ظاهر را بايد درست كرد. شما موظف هستيد در جامعه طورى حركت كنيد كه شكل شما با ساير جوانان متفاوت باشد. موها بايد كوتاه، ريش معمولى و لباس مناسب شأن باشد«. آنگاه مى فرمودند: اولاً طلبه بايد به تكليف خود كه شامل حلال و حرام الهى است دقت كامل داشته باشد، و با مسائل سرسرى برخورد نكند كه اين قدم اول سازندگى است.
اگر طلبه درس نخواند و شب و روز خود را به مسائل ديگر بگذراند، نه تنها خدمت به دين نخواهد كرد؛ بلكه ضربه هم خواهد زد.
در ثانى هر كارى را كه مى خواهد انجام دهد، براى خدا باشد؛ يعنى با توكل به ايزد منان كار را براى رضاى خدا انجام دهد و جز خداى متعال چيز ديگرى را مدّ نظر نداشته باشد. اگر كار خالصانه براى خدا انجام گرفت، نتيجه خواهد داد و خدا در مقابل آن اخلاصى كه در عمل صورت مى گيرد، درجه داده و شخص را به مرتبه اى والا خواهد رساند. نكته ديگر اينكه ولاى به اهل بيت عليهم السلام بايد همواره مدّ نظر باشد و با اخلاص كامل به ساحت مقدّس آنان عرض ادب كرده و كارى كند كه رضايت آنها در آن كار باشد و با زبان و عمل خود محبت خويش را به آنان ابراز كرده و در مقابل شبهات بايستد و از مظلوميت آنان دفاع كرده و حامى واقعى مذهب باشد.
نكته ديگرى كه مرحوم ميرزاقدس سره به طلاب جوان تأكيد مى كردند، درس خواندن بود كه طلبه بايد تمام وقت خود را در جهت درس صرف كرده تا بتواند به دين خدمت كند. اگر طلبه درس نخواند و شب و روز خود را به مسائل ديگر بگذراند، نه تنها خدمت به دين نخواهد كرد؛ بلكه ضربه هم خواهد زد.
مورد ديگرى كه مرحوم ميرزا قدس سره به آن توصيه مىكردند، توجه به معنويات در كنار درس بود و ايشان مىفرمود: زمانى كه ما فيضيه بوديم، نيمه شب(جهت نماز شب)مدرسه فيضيه مملو از طلبه مى شد به طورى كه اگر يك نفر غريبه وارد مدرسه مى شد، از كثرت حضور طلاب در مدرسه، تصور مى كرد كه وقت نماز صبح است، طلاب به شب زنده دارى و تهجّد بسيار مقيد بودند. طلبه بايد در جهت معنويت و خودسازى گام بردارد و از توسّل به اهل بيت عليهم السلام دريغ نكند. مرحوم ميرزاقدس سره معتقد بود كه نيمه شب وقت مزد گرفتن است؛ از اين رو خودشان نيمه شبها با خداى خود راز و نياز مى كردند و با معبود، پيوند قلبى خاصى داشتند كه حركت نيمه شب ايشان و تهجد در حرم مطهر و مسجد امام حسن عسكرى عليه السلام زبانزد طلاب بود.
نكته ديگرى كه ايشان بدان بسيار اصرار داشتند، اين بود كه مىفرمود: طلبه علاوه بر آنكه بايد زرنگ باشد، بايد با تواضع و افتادگى حركت كند؛ خود را كسى حساب نكرده و با خلوص كامل به درس و بحث خود مشغول شود. اگر خود را كسى فرض كرد، به جايى نخواهد رسيد:
افتادگى آموز اگر طالب فيضى هرگز نخورد آب زمينى كه بلند است