... برایم خوب روشن نشد که کار خود مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج آقای کرباسی بوده است یا آن که بعد از رحلت مرحوم کرباسی، فرزند خلف ایشان که روحانی جدی ای همانند پدرش می باشد، تنظیم شده است. به هر روی خدامرحوم استاد کرباسی را رحمت نماید و فرزند خلفش را توفیق بیشتر عنایت فرماید.
آری! بعد از 22سال این گونه جواب دقیق و سر راست و درست ارائه کردن، جای بس تعجب تشکر دارد. باور نمایید اگر شما به بایگانی های دادگستری ها هم – خدای ناخواسته- سر و کارتان بیفتد، بعد از یک دهه هم به این خوبی و آسانی جواب شما را نمیدهند. از آخر سال90 یعنی 16/11/90 که در مسیر ادارات جامعة المصطفی، با آن همه عرض طول و گستردگی و کارمندان بی شماری که دارند ... حد اقل هفت تا هشت ماه ، به سختی به این نتیجه رسیدند که باید بنده برای تکمیل نواقص امتحان بدم ؛ هنوز هم تا اخذ مدرک تحصیلی بسیار سرگردانی های از پیش تعیین نشده ای را در پیش دارم!. ولی « جامعه علمیه امرالمؤمنین علیه السلام» بعد از بیست و دو سال ، دو یا سه هفته ای، فقط با دو بار مراجعه؛ بار اول رفتم، درخواست دادم، بار دوم نتیجه درخواستم ریز نمرات تحصیلی از سال 66 تا 1369 را دریافت نمودم. با کمال برخورد احسن کما فی السابق دوره خود مرحوم حضرت حجت الاسلام و المسلمین کرباسی . تا بنده جهت تکمیل نواقص به جامعة المصطفی ارائه نمایم.
بعد از آن که ریز نمراتم در رسم قرار گرفت. به دقت بررسی کردم که نمره مغنی در آن دیده نمیشد. لذا دل نادل شدم که اعتراض کنم یانه؟ رفتم برون و از کارنامه ی داده شده کپی تهیه کردم، پس دوباره به بخش آموزش مراجعه کرده و سراغ نمره مغنی را گرفتم که با برخورد خیلی محترمانه ای سه دفتر قطوری را مرور نمود و گفت: نه! همه نمرات شما این جا ثبت است، ولی نمره «مغنی اللبیب» وجود ندارد. در آن میان دفتر کاغذ کهنه ی کوچک تری را هم مرور نموده و عبارت توضیحی ای را خواند که یادداشت خود مرحوم کرباسی بود! این کار بسیار برایم جای تعجب بود که آن پیرمرد تا چه حدی دقت داشته است که خود به تنهایی چنین کارهایی را دنبال می نموده است؛ حال آن که سه یا چهار کارمند بیشتر نداشت که یکی از آنها نگهبان بود، پس این کارها را چه کسی انجام میداده است؟
آری! کار همان پیر تقوا پیشه سخت کوش بوده است، چون ایشان برای انجام کارهای حوزه علمیه شب و روز و ساعت اداری نمی شناخت. این که شبها دیر وقت میرفت به منزل، بسیار می شد که ما تازه برای نماز صبح بلند می شدیم می رفتیم مسجد، وقتی از جلوی دفتر مرحوم حجت الاسلام و المسلمین کرباسی می گذشتیم، چراغ دفترش روشن بود! پس معلوم می شد که ایشان قبل از اذان صبح به دفتر کارش تشریف آورده بوده است. خاطرات سخت کوشی و مهربانی او چنان زیاد است که با یکی دو سه پیام وبلاگی قابل بیان نیست.
... به هر روی بنده هیچ یادم نمی آید که زیارت عبد العظیم حسنی، رفته باشم بر سر تربت آن مرحوم فاتحه نخوانده باشم. یادش زنده باد و راهش پر رهرو.
حجت السلام رضا حسنی