درس اخلاق جامعه علميه اميرالمومنين عليه السلام با سخنراني حضرت آيت الله شاه آبادی برگزار شد.
به گزارش سايت جامعه علميه اميرالمومنين عليه السلام، درس اخلاق پنج شنبه 20 فروردین ماه جامعه علميه اميرالمومنين(ع)، با رهنمود های حضرت آيت الله شاه آبادی و با حضور پر شکوه طلاب و اساتید این حوزه مبارکه برگزار شد.
مشروح رهنمود های ایشان به شرح زیر می باشد:
شما طلبه ها مسیری را انتخاب کرده اید که اگر ان شاءالله موفق شوید ، همان مسیری است که پیامبر اکرم و ائمه علیهم السلام انتخاب کردند. در این مسیر ، پستی و بلندی زیاد دارد و مرد می خواهد که این مسیر را بسلامت بگذراند .
مسیری که شما انتخاب کردید ، بهترین مسیر است فقط قدری حواس جمع می خواهد . شیطان خیلی فعال است در این مسیر . خیلی ها توی همین مسیر بودند و سر از جاهای دیگر در آوردند.
جشن و شادمانی خوب است ولی امیرالمومنین (سلام الله علیه) می فرماید : عید این نیست که لباس نو بپوشیم ، عید آن روزی است کز ظلم آثاری نباشد . ما اگر بخواهیم عید بگیریم که موجب شادی حضرت زهرا (سلام الله علیها) و جمیع اولیاء شود ، بایستی کاری کنیم که ایمن از عذاب الهی شویم . گفتنش آسان است اما عملش خیلی مشکل است .
برخی جوانان می گویند : ما را نصیحت کن . نصیحت من دو چیز است و آن دو چیز هم خواسته های خدا است از ما که باید تبعیت کنیم : یکی ترک گناه است و دیگری اتیان واجبات . نافله شب خیلی خوب است اما بعد از این دو . زیارت عاشورا ، دعای کمیل و ... خیلی خوبند اما بعد از این دو . اگر خدای نکرده یک غیبت کردیم و توبه نکردیم ، بلافاصله کشیده می زنند اما اگر موفق نشدی نماز شب بخوانی ، زعفران را از تو می گیرند.
برنامه ی ما این است که دوروبر گناه نچرخیم . گاهی به یک مجتهد خلاف می گوییم و می خندیم . اگر توبه کنیم ، موردی ندارد ولی باز غذا طعمش کم می شود مثل دو شخصی که دعوا می کنند و بعد همدیگر را می بخشند ولی باز دل چرکین اند.
چیزی که در طلبگی مهم است این است که بدانید چکار می خواهید بکنید ؟ طلبه شدید برای چه؟ باید بدانیم به چه هدفی آمده ایم ؟ در هر برنامه ای باید هدف داشت چرا که اگر بی هدف جلو برویم ، عمر را تلف کرده ایم . هدف اگر خدمت به دین و هدایت بشر است باید اول خود را بسازید . باید خودسازی کنید تا ان شاءالله دیگران را بسازید .
متأسفانه در باب امر به معروف و نهی از منکر ، خیلی بد عمل می کنیم . الان در قم که 64 هزار طلبه و چند مرجع دارد ، وضع قم باید این طور باشد؟ این ها بخاطر این است که وظیفه را نشناختیم . اینقدر برای امر به معروف و نهی از منکر ، شرط و شروط معین کرده اند که از واجب بودن افتاده است . اینقدر که درباره ی مسئله ی هسته ای صحبت می کنند ، درباره ی وظیفه اصلا صحبت نمی کنند . حق مسلم ما دین ماست ، ناموس ماست . در مسئله ی امر به معروف و نهی از منکر ، ما نمی خواهیم یهودی را مسلمان کنیم . فقط می گوییم : آقایی که مسلمانی ، مسلمانی را رعایت کن ، شرایط اسلامی را حفظ کن .
باید بدانیم چه هستیم و بی جهت خودمان را به اهل بیت (علیهم السلام) نسبت ندهیم . اگر زینت نیستیم ، اشکال ندارد لا اقل عار و ننگ نباشیم .
اگر بی سواد بودی ولی دین را حفظ کردی ، جایت کنار پیامبر و علی(علیهما السلام) است . آنجا صحبت از آیت الله العظمی و حجة الله الکبری و... نیست . آنجا یک مرتبه می بینی ، میثم تمار است اما نورش بهشت را روشن کرده است . از آن طرف ، شریح قاضی هم هست . میزان امیرالمومنین (سلام الله علیه ) است . هرچقدر قرب به امیرالمومنین(سلام الله علیه) داشتی ، خوشبختی و هر چقدر بُعد داشتی ، بدبخت .
وظائفتان را انجام دهید ، بعد از واجبات عبادی ، وظیفه تان ، همین درس خواندن و عمر شما است . یکی از سوالات( قبر و روز قیامت) این است ، فیم افنیت عمرک؟ فیم افنیت شبابک ؟ عمرت را کجا تلف کرد ؟ جوانی سرمایه ی بزرگی است . از شما سوال می کنند ، جوانی را چه کردی ؟
همه چیز برای طلبگی شما فراهم است اما زمان ما اینطور نبود . قدر این را بدانید نگذارید تلف شود . خودتان توجه پیدا کنید .
به همدیگر تذکر دهید که معنای «المومن مرآة المومن» همین است . شوخی اشکال ندارد اما منوط به اینکه حرام و حلال رعایت شود.
یکی از بدی های ما انسان ها این است که به یکدیگر سلام نمی دهیم . سلامی که فضیلت دارد و جوابش واجب است . این مسئله بخصوص در ما آخوندها این طور است کأنه خدا ما را قرار داده است تا مرجع سلام مردم باشیم . حتی بین خودمان هم همین طور است ؛ یک آخوند به آخوند دیگر سلام نمی کند .
دنیا ذره ای ارزش ندارد اگر خدا راضی نباشد. اگر می خواهید خانم حضرت زهرا(سلام الله علیها) را شاد کنید ، شادی حضرت ، به آدم شدن ماست .سعی تان این باشد برای خدا حرکت کنید و برای دین کار کنید و امام زمان(ارواحنا فداه ) را شاد کنید . ما باید این معنا را در نظر داشته باشیم که امام زمان(ارواحنا فداه) غائب از چشم ماست نه غائب از زمان . من نمی بینم اما حضرت که مرا می بیند .
بشر را خدا با حیا خلق کرده است اما بی حیایی می کند . کوریم و نمی بینیم ، فکر می کنیم کسی نیست تا ما را ببیند .اکثر گناهانی که از افراد صادر می شود برای خاطر این است که فکر می کند کسی او را نمی بیند.
این را باور کنیم که خدا همه کاره است و بدانیم که همه ی عالم هیچ کاره . اگر این باور را پیدا کردیم ، خدا به ما نشان می دهد که همه کاره است . ایها الناس انتم الفقراء الی الله ... تمام عالم گدایند ، دارا یکی است آن هم خداست.